Peter Piek (née Peter Piechaczyk) is niet bepaald de meest rock-‘n-rolle naam die we al hebben zien passeren.
De Duitser is naast muzikant in de eerste plaats kunstschilder, iets dat voor hem onafscheidelijk van elkaar is.
Tijdens concerten toont de man bijvoorbeeld schilderijen die hij maakte bij het beluisteren van muziek en op
tentoonstellingen krijgen bezoekers muziek te horen die de artiest beluisterde tijdens het schilderen.
Met werken die je redelijk abstract kunt noemen, stellen we ons de vraag of dit zich ook vertaalt naar zijn derde langspeler
‘Cut Out The Dying Stuff’. De plaat begint heel ingetogen met ‘Girona’. Een mooie gitaarmelodie leidt het nummer in en
we schrikken ons een hoedje wanneer Piek begint te zingen. Het is een stem die je niet verwacht, hoog maar ook diep.
De titelsong is iets elektronischer, iets wat de rest van het album beter weergeeft. Piek schildert hier een mooi popliedje
neer, met vooral een heel sterk refrein. ‘Left Room’ klinkt dan weer zo vertrouwd dat we bijna zouden zweren dat we
het al eens eerder hoorden. Het is de grootste troef van Piek: de begeleiding blijft te allen tijde zeer basic en de songs
krijgen hun sterkte vooral mee van de sterke vocale melodieën. Er zullen wel mensen zijn die zich aan het sterke accent
van de Duitser storen, maar als Jónsi een Engelstalige soloplaat mag uitbrengen, dan mag alles. In ‘Analyse’ hoor je Piek
trouwens aan het werk in zijn moedertaal en één nummer later waagt hij zich zelfs aan Chinees.
Tot nu toe hoorden we allemaal degelijke tot goede songs, maar eenmaal we aan de tweede helft van het album beginnen,
missen we toch wat samenhang. ‘Cut Out The Dying Stuff’ is namelijk moeilijk een echte plaat te noemen, en voelt
daarentegen eerder aan als een verzameling van losse liedjes. We krijgen nog enkele mooie ideetjes te horen, zoals een
duet met de Deense Nanna Schannong, single ‘Painting A Line’ en de wondermooie afsluiter ‘Brooklyn Lullaby’, hoewel
er voor ons iets blijft ontbreken. Dat Peter Piek getalenteerd is, staat buiten kijf. De man schreef alle nummers, speelde
ze vervolgens ook zelf in en voorzag de hoes – uiteraard- van artwork. Hij begrijpt de kunst van het schrijven van een song,
al beheerst hij die wat ons betreft niet volledig. Vooral de teksten schieten regelmatig wat te kort. Op basis van dit alles geven
we ‘Cut Out The Dying Stuff’ een strenge score, maar raden we je toch sterk aan om eens te gaan luisteren naar wat de artiest
met de intrigerende stem precies te bieden heeft. Daar hoef je trouwens niet eens zoveel moeite voor te doen: het volledige
album is te beluisteren op www.peterpiek.com.
www.indiestyle.be, 2014


De verbinding tussen het maken van beeldende kunst en het maken van muziek maken; dat is het thema dat centraal staat bij het optreden van Peter Piek op deze avond. Muziek en beeldende kunst ontspringen uit hetzelfde brein, maar hebben zoveel verschillen als het aankomt op tijd, plaats en gevoel. Neem Herman Brood, schilderde en maakte muziek, maar nooit tegelijkertijd. Vanavond laat Peter Piek zien dat het anders kan: op één podium creëert hij gelijktijdig beeldende kunst én muziek. Peter Piek werd in 1984 geboren in 'Karl Marx-city' Leipzig als Peter Piechaczyk. Er waren ooit meerdere Peter Pieks, want Peter bestaat uit verschillende persoonlijkheden, zoals hij het zelf laconiek omschrijft. Zijn quintessentie is simpel doch gecompliceerd: schilderen start in de eerste plaats met schilderen. Geen wonder dat de critici aan één stereotypering van Piek's werk niet genoeg hebben. Pluriformiteit aan uitingen is dan ook het specialisme van Peter Piek: behalve beeldend kunstenaar is hij namelijk songschrijver, multi-instrumentalist en schrijver. Zijn muziek is al net zo gemixt als zijn bestaan: indie rock, pop en funk worden in complexe songs tot elkaar gedreven. Peter Piek is een artiest die probeert beeldende kunst en muziek samen te brengen. Zijn band heet The Colours en een een fan schreef over hun laatste gezamenlijke album 'Say Hello To Peter Piek: "Iedereen die zijn schilderijen kent, denkt: ze zijn als muziek. Daarentegen kun je zijn muziek ook ervaren als kleurrijke schilderijen." Er wacht ons een kleurrijke avond waarbij Peter Piek zijn gedeelde persoonlijkheden samen zal brengen op het podium van poppodium NIEUWE NOR!t Peter bestaat uit verschillende persoonlijkheden, zoals hij het zelf laconiek omschrijft. Zijn quintessentie is simpel doch gecompliceerd: schilderen start in de eerste plaats met schilderen. Geen wonder dat de critici aan één stereotypering van Piek's werk niet genoeg hebben. Pluriformiteit aan uitingen is dan ook het specialisme van Peter Piek: behalve beeldend kunstenaar is hij namelijk songschrijver, multi-instrumentalist en schrijver. Zijn muziek is al net zo gemixt als zijn bestaan: indie rock, pop en funk worden in complexe songs tot elkaar gedreven.
Peter Piek is een artiest die probeert beeldende kunst en muziek samen te brengen. Zijn band heet The Colours en een een fan schreef over hun laatste gezamenlijke album 'Say Hello To Peter Piek: "Iedereen die zijn schilderijen kent, denkt: ze zijn als muziek. Daarentegen kun je zijn muziek ook ervaren als kleurrijke schilderijen." Er wacht ons een kleurrijke avond waarbij Peter Piek zijn gedeelde persoonlijkheden samen zal brengen op het podium van poppodium NIEUWE NOR!